Hüsn ü Aşk
Şeyh Galib (1757-1799); Sadece 23 yaşında “tertib ettiği” Dîvân’ının (1780) yan› sıra iki yıl sonra yazdığı Hüsn ü Aşk (İyilik ve Aşk) adlı mesnevisiyle de Dîvân Edebiyatı’nın son büyük ustası› olarak adlandırılan 18. yüzyıl şairidir. Galib’in, yaklaşımı’yla Dîvân Edebiyatı’nın daralan ufkunu açtığı› kabul edilen Hüsn ü Aşk’ı, Göl Pınarlı’nın çeviri, günümüz diline aktarım, açımlama ve Galib’in el yazısı ile zenginleştirdiği çalışması yeniden okur karşısında.

Abdülbâki Gölpınarlı (1900-1982); 20. yüzyılda ülkemizin yetiştirdiği en önemli edebiyat tarihçilerinden ve (şarkiyat) doğubilimcilerindendir. Hasan Âli Yücel’in Bakanlık Klasiklerinden 1980’lere, dîvan, tasavvuf ve halk edebiyatımızdan ve Farsçadan yaptığı temel yapıt çevirileri ve incelemeleriyle de kültür hayatımızda unutulmaz bir iz bırakan Gölpınarlı’nın sayısız eseri arasında, Mevlâna Külliyatı, Fuzulî, Nedim ve Yunus Emre dîvanları da vardır.

Önsöz

XVIII. yüzyılda Osmanoğulları devletinin başında bulunanlar, başta pâdişâh olmak üzere, devletin za’fını anlamış, yeni bir düzene yönelme lüzûmunu duymuş, bu yeniliğe, bilhâssa ordunun, içinde bulunduğu çağa göre teşkilatlanması gerektiğine inanmış kişilerdi. Bu anlayış, II. Osman devrinde başlamıştı (1027 – 1032 H.1618 – 1622) III. Ahmed zamanına (saltanatı 1115-1143 H.1703 – 1730), matbaanın açılması, itfâyenin tesîsi gibi teşebbüsler, bu ıslahâtı, daha da şûmûllendirmişti. Fakat bu hız, halktan gelmiyordu, mesnedi yoktu; her hamle , azınlık bir aydın çevresine dayanıyordu. Çeşitli sebeplerle menfaatleri zedelenenler, dînî âlet ederek bu yeniliklerin aleyhine kuvvetli bir akım yaratıyordu…